Türkiye'de tıp alanında hizmet edenlerin sorunlarının tartışıldığı ve bilime katkılarının ödüllendirildiği anma ve kutlama günü 14 Mart Tıp Bayramı olarak biliniyor. "Asrın felaketi" şeklinde nitelendirilen Kahramanmaraş merkezli depremlerde sevdiklerini, yakınlarını kaybeden, yeni doğan bebeğinin yanında duramadan görevini sürdüren sağlık çalışanları acılarını bir kenara bırakarak zorluklara karşı canla başla mücadele etti. Fedakar hemşire ve doktorlar o günleri şu şekilde anlattı:
SEHER HEMŞİREYİ UNUTMADIK
TÜM
dünyanın yaşadığı Kovid- 19 pandemisinde Türkiye'yi güçlü tutan sadece sağlık altyapısı değil, aslan yürekli sağlık çalışanlarıydı. Kimi haftalarca evine gitmedi kimi gönüllü olarak acil serviste hizmet vererek toplum sağlığı için kendi önceliklerini hiçe saydı. Trabzon'da, yoğun bakım servisinde görevli hemşire Seher Altuncu'nun yüzünde oluşan izlerin yansıdığı fotoğrafı meslektaşlarının fedakarca çalışmasının sembol karesi haline gelmişti.
ANNE VE BABAMI DEFNETTİKTEN İKİ GÜN SONRA İŞİME DÖNDÜM
Hatay Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi Başhekimi Mahmut Koyuncu: Tam sahada
olmamız gereken dönemdi.
Depremde anne ve babamı kaybettim.
Onları defnettikten iki gün sonra
görevime devam ettim. Yıkıntıların içinden kullanılabilecek
malzemeleri çıkardık. 14 aydır bölgedeyim. Ailem
İstanbul'da yaşıyor bu zamana kadar yanlarında sadece
3 gün kaldım. Ne gerekiyorsa yapacağız. Böylelikle acılarımız
hafifler. Sağlık çalışanları her zaman işbaşında.
35 GÜNLÜK BEBEĞİMİ BIRAKIP HATAY'A KOŞTUM
Hatay İl Sağlık Müdürlüğü Destek Hizmetleri Başkanı Murat Uyar: 35 günlük
bebeğimi ve eşimi
Eskişehir'de bırakıp
gönüllü oldum.
Hatay'da çalıştım. Bebeğimi 3 ay
göremedim. Çocuğumdan ayrı kalmam
buradaki acının üstüne çıkamaz.
Gece gündüz demeden yaraların sarılması
adına mücadele ettik. Devletimiz
tüm imkanlarıyla yanımızdaydı.
45 GÜN BOYUNCA EVE GİTMEDİM
İskenderun Devlet Hastanesi Başhekim Yardımcısı Kemal İnce: Eşimi 6 ay önce kaybetmiştim ama
acımı unutup yaraları sarmaya koştum.
Depremin olduğu ilk gün hastanedeydim.
Yaralılara şifa olmaya
uğraştım. 45 gün boyunca eve gitmedim.
Yemek dahi yemeden elimizden
ne geliyorsa yaptık. Gün kavramımız
kalmamıştı. Devletimiz desteğini sürdürdü.
Her şeyin en kalitelisi ulaştırıldı.
Depremzedeler bize sürekli dua etti.
