Rusya'nın son birkaç yıldır çok net bir oyun düzeni var. Bu oyun düzeninin belirleyici faktörü de 1.96'lık Dzyuba. Onun üzerinden hücum organizasyonları yapan Rusya çok etkili oldu. Onun çevresindeki Ionov, Kuzyaev, Miranchuk içeri kat ederek başımızı çok ağrıttılar. Maçın özellikle ilk yarısında Rusya'nın oyunu fiziki mücadele üzerinden yakın temasla oynama düşüncesine takım olarak cevap veremedik. Orta alanda çıkarken çok fazla top kaybı yaptık. Bunlar da kalemize Rusya'nın gol pozisyonları olarak döndü. İlk devreyi bir cümle ile özetlersek; Rusya oynadı, biz seyrettik diyebiliriz.
İkinci 45 dakika oyun düşüncemizi de değiştirdik, oyun şeklimizi de. Başrol oyuncusu da Cengiz Ünder oldu. Hem kendi oynadı hem de Milli Takımımızı oynattı. Cengiz ile başka bir kimliğe büründük. Hakan, Ozan, Burak ve Kenan Cengiz ile birlikte sahaya etkinliklerini koydular. Koydukları andan itibaren de Milli Takımımız hem oyuna hakim oldu, hem gol buldu ve hem de pozisyonlar yakaladı. Aslında bu maç bir kez daha ortaya koydu ki; biz Milli Takım olarak rakibin peşinden koşan değil topa sahip olduğunda fark yaratan bir ekibiz. Usta ayaklarımız var. Topa hükmetmeye başladığımızda hem sonuç alıyoruz hem de oynamaktan keyif alıyoruz.
Bu maçta direklere takılmasaydık uzun dönemdir yenemediğimiz Rusya'ya diz çöktürmüş olarak evimize dönmemiz işten bile değildi. Geriden gelip maçları çevirmek önemli. Özellikle gol yediğimizde skoru açmadan sahada kalabilmek çok değerli. Bunu artık Milli Takım olarak yapabiliyoruz. Savunma bölgesindeki oyuncularımız konusunda son yıllarda yüzümüz gerçekten gülmeye başladı. İkinci yarıdaki oyun belki ofans üzerinden konuşulacak ama Merih ve Ozan'ın savunmadaki başarısı dün akşam en az forvetler kadar önemliydi.